Whitianga

Vandaag van Takuna beach Auckland naar Whitianga gereden, een prachtige tocht van zo'n 200 km. Ze rekenen hier overigens alles in km's, liters en graden Celsius ipv miles, gallons en Fahrenheit. 

De tocht gaf weer een prachtig decor van vruchtbare grond, hoge heuvels en bossen. Ik kan me goed voorstellen dat immigranten hier watertandend hebben gekeken naar de vele mogelijkheden om te boeren. Ik herinner me ook ineens weer dat mijn vader me heel lang geleden weleens verteld heeft dat er in de jaren 50 en 60 ronselaars' waren in Zevenaar en omgeving om boeren en ambachtslieden te werven voor immigratie naar NZ, Australië of Canada. Je kreeg dan een gratis enkele reis en wellicht zelfs een startbonus. Diverse jonge boeren zijn toen ook gegaan.                

We hebben onderweg een lunch in Tairua volgens het boekje gehad; mooi strand, verse salade en fruit, 26 graden en natuurlijk top gezelschap. Als toetje had Birgitta een heerlijk schommelpartijtje op een grote schommel. Alle stranden zijn hier niet bounty wit en het water is ook niet altijd even helder, maar de strandfaciliteiten zijn altijd heel mooi. Apart is ook dat veel stranden ook natuurlijk gras hebben (na een stuk zand). Dat geeft een fraaie aanblik, zeker als dit alles gelardeerd is met palmbomen en vriendelijke houten huisjes in pasteltinten.                

Vandaag was het dus een heerlijke zomerse dag en ook komende dagen als we hier in  Whitianga zijn, blijft het rond de 28 graden. We hebben vanavond ook heerlijk gegeten in restaurant Salt, aan de haven, voor de honderden jachten en grote mooie palmbomen. De setting was a la Saint Tropez met houten vlonders, zwart/grijs meubilair en hippe mooie bediening. Alleen Jan des Bouvrie ontbrak. Birgitta had lamsboutjes en ik snapper; beide heerlijk.     

Het mooie weer heeft 1 nadeel; nu ik vanmiddag voor het eerst weer in mijn blote bast liep werd ik pijnlijk geconfronteerd met de prijs die een mens moet betalen voor een iets te Bourgondisch leven. Laat ik het zo zeggen; als de Chippendales hier optreden en een zieke hebben, dan vragen ze mij niet als vervanger. Nu gaan we nog gezonder leven en ik zal wat meer moeten matigen. Dus vanavond bij Salt gelijk alleen maar water besteld. Birgitta had een glas witte wijn gevraagd. Toen na een halfuur de wijn nog steeds niet was gebracht vroeg ik vriendelijk aan de serveester of ze wellicht iets vergeten was.Ze bracht gelijk verschrikt 2 glazen witte wijn 'van het huis' omdat het zo lang geduurd had. Nu had ik goede voornemens, maar ja als je gratis wijn kan krijgen dan moeten die nobele gedachten maar een dag later in de praktijk worden gebracht. 

Ons huisje ligt in het buitengebied en is dus heerlijk rustig, met een groot terras met houten vlonders vanwaar je zo de tuin inloopt. Dit spreekt ons meer aan dan zo'n hotelkamer in een hoge toren zoals in Auckland. Ook hier is het hotel zeer 'duurzaam'. De wastafel is echt roze en het keukenblokje is nog uit de tijd dat Brezjnev president van Rusland was. De eigenaar is ook een hele relaxte oude hippie op slippertjes. Die man zal niet vroegtijdig sterven van de werkstress. Muggen hebben ze hier ook. Birgitta is al op jacht geweest. Nu ben ik tegen jagen dus daar begin ik niet aan.