Torres del Paine dag 2

We kwamen om half negen in de ontbijtzaal, zeg maar zaal, want het ontbijt zelf was al weggerauschd door de 'early birds'. Het regelmatig bijvullen van het ontbijtbuffet staat, denken wij, niet in de taakomschrijving van de Columbiaanse medewerkers. Wellicht dat die Columbianen gewend zijn, dat als er geen ontbijt meer is, de dag verder door te brengen op een snuifje coke, maar ja dat hadden wij niet. Afijn, weightwatchers zouden trots op ons zijn geweest na zo'n bescheiden ontbijt! Het hotel hier is overigens in de natuur en willen ze dat ook puur natuur houden. Als de tands des tijds genadeloos na 30 jaar heeft toegeslagen dan laten ze het hier gewoon in de natuurlijke vorm verder voortbestaan. Het zou een ideaal hotel zijn voor blinden en slechtzienden, maar die komen hier natuurlijk niet omdat je hier juist komt om van de vergezichten te genieten. Toch vinden we het niet zo erg hoor, dat het hotel wat aftands is, want de omgeving is prachtig en daat gaat het om. Vandaag hebben we eerst een wandeling gemaakt om de Cuernos, hoorntjes, te zien. Een hele mooie route want nu hadden we i.t.t gisteren grotere vergezichten over valleien met daar achter de bergen. Aan het begin van de route stond een groot bord met de waarschuwing dat het op deze route heel hard kan waaien. Daar was geen woord van gelogen want als ik hoofdluis zou hebben dan zijn vandaag al die beestjes absoluut uit mijn haren weggeblazen! Krimmeneel wat een harde wind!! We moesten ons echt af en toe aan elkaar vast houden om niet omver geblazen te worden. De route was wel veel beter begaanbaar dan gisteren en leidde ons langs een prachtige waterval. Na slechts een uurtje kwamen we aan op de uitkijkplek om de Horens te zien. Ook hier ode aan de schepper want hij heeft ook hier weer een topprestatie geleverd! De tweede route ging naar de Lago Grey en in de verte zou je de gletsjer Grey zien. Ook deze route was slechts een uurtje heen en een uurtje terug, een makkie dus. Dachten we dat we vanochtend veel wind hadden meegemaakt, nu bleek dat het hier nog véél harder kon waaien. Dit was niet gezellig meer! Met mutsen en capuchons over ons hoofd gesnoerd,zodat we een spleetje overhielden om door te kijken, probeerden we ons langzaam voor te bewegen tegen de snijdende wind in. Het is dat we aan het einde van het meer een enorme grote blauwe ijsblok in het water zagen liggen die we perse van dichtbij wilden we bewonderen, anders waren we vanwege de wind gauw teruggekeerd. Het ijsblok was wel 20 meter breed en 3 meter hoog en opvallend blauw van kleur, bijzonder. Aan het rand van het meer lagen meerdere ijsblokken op het water en strand, allemaal afkomstig van gletser Grey; interessant om te zien. De gletsjer zelf was veel te ver weg om die te bewonderen maar de blauwe ijsblokken en ook de sensatie van zulk zo'n een harde wind, maakte de wandeling er een om niet snel te vergeten.