Hornopiren

Vandaag gingen we dan beginnen aan onze trektocht met de auto. Na het ontbijt en skype gesprek met Suzanne hadden we de auto ingeladen en reden weg van paradijselijke plaatsje aan het water. Best spannend of het goed zou gaan met de route want onze gps deed een beetje raar. Maar we kwamen goed aan in het eerste plaatsje Puerto Montt waar ik gelijk wilde tanken. Ik weet het, ik ben daar altijd een beetje zenuwachtig over maar ja we gaan wel richting onbewoonde wereld en of daar een tankstation zou zijn?? En als die er is heeft die dan wel benzine?? Ja dat kan hier zomaar gebeuren dat je twee dagen moet wachten op dit broodnodige vocht. De benzinetankbediende vroeg 'vol' waarop het antwoord 'ja' was. Hij keek vreemd op toen er amper 6 liter inging.  Afijn tank zat vol en nu de weg naar de Carretera Austral vinden, dé weg naar het zuiden en tevens de enige weg die door dit onherbergzame gebied loopt. Gelukkig ging dat ook goed en dus kwamen we na 3 uur rijden in Hornopiren aan. Even zoeken naar ons hotel, nou ja het was meer een Hospedeja want het stelde niet veel voor. Ten eerste werden we door een schoonmaakhulp eerst naar buiten gestuurd, zo van daar is je kamer, toen we later terug kwamen wees ze ons toch de kamer wat niet meer bevatte dan een bed en twee planken en een mini badkamer. Maar het was wel schoon! Hier was het niet gezellig vertoeven dus zijn we de stad ingegaan. Daar werd je ook niet echt blij van; wat een oude, vervallen, trieste boel hier. We zochten een plekje  om te lunchen maar dat viel ook niet mee, totdat we een feria (markt) zagen waar allemaal kraampjes stonden met koks (nou ja een moeder en dochter die een beetje konden koken). Nou ben je als Europeaan een beetje huiverig om daar te gaan zitten maar we moesten toch wat eten en beter dan dit was er niet. Dus de gok gewaagd en een zalmpje en biefstuk met friet besteld (geen salade want daar heb je eerder de kans ziek van te worden). Het vrouwtje glunderde helemaal dat wij bij haar kwamen zitten! We bestelden water bij het eten. Iets wat ze blijkbaar hier niet doen want haar tante ging water bij de supermercado halen! Je ziet hier wel overal kleine Coca cola verkooppunten waar ze ook wat levensmiddelen verkopen. Het eten was verrukkelijk! De middag nog door gebracht bij de haven waar het heel druk was vanwege de enorme boot die de mensen naar het zuiden brengt. Deze moeten wij morgenochtend ook nemen dus toch maar vroeg op om in de rij te staan zodat we niet de kans hebben dat ie vol is en wij niet mee kunnen.

's Avonds gegeten bij El Pescado die goed aangeschreven stond bij Tripadvisor maar wij vonden het eten bij de feria veel lekkerder. Nu oefenen we iedere dag trouw ons Spaans maar als het op spreken aankomt hakkelen we nog maar wat want dan weet ik steeds wel het Italiaanse woord maar is het Spaans ver weggezakt. Dat wordt nog lastig....