Dag 2 Puerto Varas

Deze dag wilden we besteden om de vulkaan van dichterbij te gaan bekijken en een rondje om het meer te maken. Eerst natuurlijk een 'desayuno' om de dag goed te starten. Dit keer weer heerlijke roerei, toast en taart (zoet daar houden de Zuid Amerikanen van dus zit dat altijd bij het ontbijt, naast een paar magere plakjes ham en smakeloze kaas, dus dan is de keuze snel gemaakt)! We gingen links om het meer zodat we eerst het plaatsje Llanquihue, naar het gelijknamige meer, aan deden. Het meer is zo mooi dan zal dat plaatsje ook wel zo zijn, maar niets bleek minder waar. Het was een zeer armoedig stadje met oude vervallen huisjes, kleine zeer ouderwets aandoende winkeltjes en een paar groenten- en fruitkraampjes. Gauw weer door dus over een onverharde weg richting Frutillar. De weg er naar toe was prachtig! Mooie heuvels, sappige weilanden met grazende koeien en mooie doorkijkjes naar de Vulkaan Osorno. Aan de weg moet je even wennen; onverhard betekent veel hobbels en kuilen dus ga je minder snel. En als er tegenligger aankomt waait er een hoop stof op. Onze witte auto is dus nu al vuil. Ook snappen we nu ook waarom je altijd met lichten aan moet rijden; met zo' n hoop stof zie je anders niet of er een tegenligger aankomt. Dit plaatsje was een klein maar gezellig plaatsje, zoiets als PV maar dan kleiner. Ze hadden er wel een groot nieuw theater aan het water' Thaetro del lago' . Ook hier veel Duitse invloeden, waaronder veel Duitse kuchen und torten. Daar hebben we er dan ook een van geproefd met een lekker kopje koffie erbij. 

We vervolgden onze weg richting de vulkaan. Wederom werden er weer veel foto's genomen van onze 'vriend' Osorno. Onder weg zagen we ook nog 4 echte gauchos op paarden die koeien aan het drijven waren met  3 honden! Bij de watervallen zijn we gestopt omdat we hoopten dat we een mooi plaatje van de watervallen tezamen met de vulkaan konden zien. Dat was helaas niet zo maar we hebben onze calorieen van de taart er wel weer afgelopen. Het was een aardig tochtje er heen die veel mensen met de auto deden dus konden we nu al lopend echt stof happen! Toen we bij het laatste deel van de weg kwamen waar iedereen te voet verder moest gaan stond er een klein kraampje waar je je moest inschrijven. Waar dat voor nodig was bleek toen we er naar toe liepen; je moest over boomstammen lopen die over de rivier lagen, over ladders klimmen die van dikke takken waren gemaakt, er was geen echte weg maar veel stenen, boomwortels, kluiten van bomen die ooit mee gesleurd waren door de rivier, kortom het was een klein survival tochtje niet geheel zonder risico. Dus om zeker te zijn dat je wel weer terugkwam uit de rimboe moest je na afloop weer melden bij dat kraampje en werd er een streep door je naam gezet; heelhuids teruggekomen dus! De waterval was, tja wat zullen we zeggen, best aardig als je niet net de Iguazú watervallen had gezien. Ik vond de tocht er naar toe leuker dan de waterval zelf.

We waren nu pas halverwege het meer en de dag was la praktisch om (half 6) dus nu dan toch maar linea recta richting PV. Nou ja... toch nog even een fotootje van onze vriend want we waren nu wel heel dichtbij! In PV gegeten bij La Marca die goede recenties had. Birgitta had de beste ribeye ever en Jos een forel gevuld met krab met spinazie in een saus; echt prima gegeten.