Frans Josef Glacier

Vandaag van Punakaiki zo'n 200 km afgezakt naar het zuiden naar de beroemde Frans Josef gletsjer. De route was aardig maar we kregen geen hartverzakkingen van extase van hetgeen onze ogen onderweg te zien kregen. Onderweg gestopt bij het oude goudstadje Hokatiki, zoals zoveel plaatsen een Maori-naam. Wat het betekent geen idee, maar laat ik maar overtuigd zeggen dat het goud betekent (want jullie hebben ook vast geen idee). Hokatiki is een leuk plaatsje met mooie winkels, veel Jade (groene edelsteen) maar belangrijker: lekkere cappuccino. 

Bij ons hotel aangekomen kreeg Birgitta wederom te horen: You are lucky, we upgrade you to a five star hotel. Het is echt bizar, dit is al de vijfde upgrade die we krijgen terwijl het laagseizoen hier al is begonnen. Nu gun ik Birgitta ook het allerbeste en ik denk dat de charmante benadering van mijn lieftallige echtgenote bij de front office medewerkers de zelfde gedachte bij hun doet opkomen.

Heerlijk zo'n vijfsterren service; valet parking, welkomscocktail, warm verfrisdoekje, een Maori (in traditionele kleding en helemaal getatoeëerd) die ons naar de suite begeleid en de nieuwste snufjes van onze kamer uitlegt, ontbijt inbegrepen... Het leven is heel aangenaam.

Wist je dat:

- De autobestuurder hier zeer hoffelijk en vriendelijk is? Geen getoeter, altijd keurig wachten bij zebrapaden, geen bumperklevers, keuring naar aan de kant gaan als jij wilt inhalen.

-al het brood hier minder zout is? En bruinbrood is hier moeilijk te verkrijgen.

- de luxe supermarkten hier hun eigen pizza's, salades maar ook taarten maken die er ook nog geweldig uitzien?

- de auto Trax  die wij huren het merk Holden blijkt te zijn en van Australische makelij is?

- in heel NZ er nu veel vitale 65-plussers die hier vakantie vieren maar dat we zowaar in de buurt van het Abel Tasmanpark en in Coromandel heel veel jongeren zien? En er op het Zuidereiland veel meer gelift wordt door deze jongeren?