Met de auto naar het Noorden

De atleet in me is ver te zoeken. Ik heb een spier in mijn linker heup verrekt en ik heb daar verrekt veel last van. Als ik moet opstaan kan Birgitta nog rustig haar tanden poetsen voor we weggaan. Als manke Nelis eenmaal opgang is gekomen dan gaat het wel weer. 

Vanochtend de auto opgehaald; een Toyota Crisis. Birgitta zei nog; "Passen daar de koffers wel in de achterbak?". Natuurlijk schat, had ik geantwoord want 1 upgrade vanaf de kleinste versie leek me wel voldoende voor ons 2. Tja, alleen de grote koffer past er in en de tweede koffer ligt nu zichtbaar op de achterbank. Wel handig voor autoberovers als ze buit zoeken en wij onderweg een paar uur wandelen om een waterval te bewonderen. Ik ben helaas erfelijk behept met enige zuinigheid en soms moet je dat duur bekopen (maar levert soms ook wel voordelen op).

Als de gemiddelde toerist om ons heen een weerspiegeling vormt van de maatschappij dan is de mensheid binnenkort uitgestorven. Doordat er geen schoolvakanties zijn zie je geen families met kinderen. Wel tsunamies aan 70 plussers in NZ die hier nog even willen genieten van de hemel op aarde voordat ze zelf gaan hemelen. 

Ook bij het autoverhuurbedrijf was een allerschattigst echtpaar die samen ouder waren dan de Eiffeltoren. Ze stonden naast ons. Manlief gaf een dot gas en ja hoor vol naar achteren tegen de muur ipv vooruit.

De weg naar het noorden was lang, veel bochten en het weer werd steeds slechter. Wel mooi groen landschap. Ik weet nu ook waarom het zo groen is. Wantrouw groene vakantielanden als je van de zon en niet van de regen houdt.

In Pahia aangekomen in ons motel met balkon gericht op de binnenplaats/parkeerplaats. Het is een heel duurzaam hotel want alle inboedel gaat al heel lang mee. Even wennen na ons mooie hotel in Auckland. Pahia is een leuke kustplaats met veel boten, watersport en zee-excursies. Top gegeten bij de Thai.