Abel Tasman NP

We stonden vroeg op omdat we om 08.00 werden opgepikt voor onze dagje in het Abel Tasman National Park. Dit is het kleinste, maar naar verluid, het mooiste National Park, met helder blauw water, goudgele stranden en mooie bossen. Het meisje dat ons oppikte vertelde enthousiast over wat wij onderweg tegenkwamen: heel veel appelboomgaarden (de jazz appels), kiwi's, hopplanten voor het bier en peren.

Aangekomen bij het dorpje Marahau waar we iets heel vreemds zagen: de watertaxi's stonden op een trailer die werden voorgetrokken door een trekker!  De trekker reed achteruit naar de zee en de boot was te water gelaten. Bijzonder grappig om in een boot te zitten die over de weg rijdt! Even in het begin gleed de boot rustig door het water maar eenmaal op volle zee, bleek het een ware speedboot die met hoge snelheid over het water raasde. Toen er een bijzondere pinquin op zee bleek te dobberen, verminderden we vaart en hebben deze blauwe pinguin, die de kleinste ter wereld is, bewonderd. Hij schijnt alleen maar in dit gebied voor te komen maar is in aantal niet groot.We werden gedropt bij een strand alwaar de kayakken voor ons klaarlagen. Na enige uitleg over veiligheid en het kayakken gingen we te water. We kayakten eerst naar een klein, onbewoond eiland, nou ja onbewoond, het zat er vol met zeehonden en bijzondere vogels. Pieterburen zou er jaloers op worden. Die zeehonden zijn echt heel erg sierlijk en elegant in hun bewegingen en prachtig om in de wilde natuur te zien! Vervolgens zijn we met kayak naar allerlei inhammen bij de kust gevaren en hebben we wat foto's genomen bij wat rotsformaties en grotten. Na 15 min. denk je, makkie dat kayakken, maar na 3 uur waren we blij dat er land in zicht kwam alwaar de lunch geserveerd werd. Je bovenarmspieren, althans de onze, zijn niet gewend om zoveel krachten te verenigen. Na de lunch (croissantje, appeltje, cake, thee) traden wij in de voetsporen van onze illustere voortganger Abel Tasman die hetzelfde traject 300 jaar geleden ook heeft afgelegd. Net als Abel waren wij ook verrukt over de 'blue lagoon' baaien en mooie bosbeplanting.  3,5 Uur wandelen was toch iets zwaarder dan we vooraf hedden gedacht door veel hoogteverschil en 30 graden Celsius. We hebben ook nog de wiebelige swing bridge over een grote rivier over gestoken. Vooral Jos, met enige hoogtevrees, was blij dat we dit gamele ding achter ons konden laten. 

Gelukkig kwamen we wel op ruim op tijd bij het strand waar de watertaxi ons zou oppikken. We konden dus gelukkig nog even genieten van de Golden Bay Anchorage beach met kristal helder water en poederfijn wit zand. Opvallend was dat de onderstroom van het zeewater echt wel koud was.

Om half 5 moesten we het paradijs verlaten omdat we werden opgehaald door de watertaxi. De terugtocht was spectaculair want....... halverwege kwamen we een groep van circa 80 dolfijnen tegen!!!! Die sprongen en zwommen om de boot heen en iedereen in de boot was volledig in extase! Onze gids zei dat we erg veel geluk hebben omdat de dolfijnen ongeveer een keer per drie weken dit gebied bezoeken om vis te eten maar dat er nu wel heel veel dolfijnen waren. En normaal blijven ze één uur hooguit twee uur hier! De kapitein ' speelde' met de dolfijnen door te laten zien dat ze heel graag in het vaarspoor van de boot meezwemmen. We konden ze dus heel goed zien op twee meter afstand! Wel lastig om ze te fotograferen. Het waren tuimeldolfijnen van twee meter.