Puyuhuapi

We werden heerlijk met het zonnetje wakker! Goed en lang geslapen dus we kunnen er weer tegen. Eerst ons ontbijtje veroberd op het terras, wasje gedaan, kopje koffie gedronken en toen plannen gemaakt voor de dag. We wilden naar de gletsjer gaan en daar een wandeling maken. Loopsschoenen en korte broek aan; we waren er klaar voor. In het dorp raakten we de weg al kwijt omdat ze druk bezig zijn met het asfalteren. Alles lag overhoop en moesten dus een omleiding volgen naar de carretera Austral. Ook daar waren ze, al was het zaterdag, druk bezig aan de weg. 

In 1976 zijn ze begonnen om dit gebied te onsluiten. Hele gedeelten van de provincie Aisen waren onbereikbaar. Nu is alles gelukkig wel te berijden maar sinds 2014 zijn ze bezig de volledige weg te asfalteren, wat een enorme mega klus is. Het betekent namelijk dat ze rotswanden moeten afbreken van 50 meter hoog om er een tweebaans weg aan te leggen. Respect voor de mensen die hier aan werken! Als het hard regent willen er nog weleens rotsblokken/ modderlawines naar beneden komen. We zien ook regelmatig dat dat recent gebeurd is en dan maken ze een provisorische weg om het verkeer door te laten gaan. Je ziet dan de buldozers het zand en de rotsblokken weghalen. Hopelijk vallen die rotsblokken niet op het moment dat wij er langs rijden.

Aangekomen bij de ingang van het wandelpad naar de gletsjer moesten we ons wederom inschrijven bij een kioskje. De wandeling ernaar toe was best pittig omdat de gletsjer eenmaal hoog legen in de bergen is. Dat was dus flink klimmen en afzien. Sportcity zou trots op ons zijn! Maar de inspanning werd beloond met een prachtig uitzicht op een wit/blauwe gletsjer; Ventisquero Colgante. Daarna hebben we nog een tocht langs de rivier gemaakt die eindigde in het groene meer. Ook daar een prachtig zicht op de gletsjer. En wat een prachtige rivier met mega grote rotsblokken. Adembenemend mooi! Over de 'hanging bridge' teruggelopen naar de auto.