El Calafate

Gisterenavond gegeten bij het hotel in Lago Posadas. We hadden ook weinig keus want in dit gehucht zijn ook geen andere restaurants. Deze eetgelegenheid bleek van haar zoon te zijn en was een fris, ' modern' restaurant. We bleken er niet met credit card te kunnen betalen dus moesten we met Argentijnse pesos, Chileense pesos en Euro's. We raakten aan de praat met een Duits echtpaar, die ons wat tips gaven over El Calafate en Perito Moreno.  De pompoensoep was heerlijk, het hoofdgerecht van rundvlees ging wel en het toetje was treurig! Maar we waren blij dat we uberhaupt konden eten in dit niemandsland! In dat zelfde restaurant serveerden ze het ontbijt, wat die mama, van het hotel, serveerde. Zij was 50 jaar geleden in dit gehuchtje neergestreken, omdat ze het wel lekker rustig vond. Nou wij denken dat ze gevlucht is voor de maffia, ze kwam nl uit Sicilië, en/ of ter voorkoming van berechting van de Tweede Oorlog misdaden. Geloof me, NIEMAND gaat vrijwillig acht uur rijden van een klein stadje afzitten alleen bereikbaar via onverharde wegen. Zeker 50 jaar geleden was deze plek totaal onvindbaar/ bereikbaar!!

We begonnen vol goede moed aan onze lange reisdag. De weg terug naar over de onverharde weg ging relatief snel. Daarna gelukkig een stuk snelweg! Bij het stadje Gegorges stopten we om te tanken, plassen en boodschappen te doen. Daar moesten we eerst contant geld voor hebben, dus Jos toog naar de ATM. Daar werd eerst zijn ING pas ingeslikt en niet meer uitgespuugd. Een mannetje van de bank regelde  dat de pas zowaar binnen 5 min.weer terug kreeg. Geld pinnen ging helaas niet meer want het geld was OP! Gelukkig konden we toch bij de supermarkt met creditcard betalen al hadden ze ons eerst gezegd dat dat niet kon. Na een korte lunch in de auto want het waaidde zo hard, gingen we verder naar El Calafate, en niet el kalifate, zoals J steeds zegt. Dit is nl geen IS bolwerk maar het centrum voor de grote Perito Moreno gletsjer. Deze weg duurde laaaaaaang!! En was wat saaaaai, omdat het allemaal een soort woestijnlandschap was. We hadden ook nog 75 kilometer onverharde weg! Dat was ook niet optimaal rijden,. Gelukkig konden we de repititelijst van TVOB luisteren en meezingen. Papa heeft genoten!! En Birgitta heeft geoefend, per slot van rekening is het vanavond repetitie avond. Het hotel vinden ging niet heel soepel, maar gelukkig vonden we het toch nog redelijk snel. Enthousiast ontvangen door de recepioniste maakte dat wij ons enorm welkom voelden! Zij was nl nog niet hersteld van een ernstige depressie en daar wilden zij ons via lichaamstaal deelgenoot van maken! De brochure van het hotel deed ons geloven dat het een geweldig hotel is maar dat valt ook erg tegen! Wat een oude zooi is het hier maar goed we hebben een bed.